Nazywana Lorie, Loriczek, Lolitka, Loli... Cebulak, PiCeUszi, Smoczyca, Szczeżuja, Husaria... :P
 Większość z nas pewnie już nie raz w życiu spotkała na swojej drodze, a dokładniej - na spacerze, rewelacyjnego Pana Kowalskiego z pieskiem... Jak takiego rozpoznać? To dosyć proste. Charakteryzuje się posiadaniem pieska biegającego bez kontroli (w rzadszym przypadku znajduje się na smyczy), twierdzi, że jego pupilek jest mądry, śliczny i grzeczny oraz, że wszyscy przechodnie go kochają.
No i jesteśmy my. Niepozorni, spokojni (przynajmniej do czasu), idący sobie chodnikiem z pieskiem lub przechadzający się po parku, gdy nasz pies aportuje nam piłeczkę. Nagle natykamy się na Pana Kowalskiego i jego pieseczka, co robimy? Dyskutujemy? Bijemy się? Sytuacje są bardzo, bardzo różne, choć do tej pory nie słyszałam o przypadku pobicia ;P Większość takich sytuacji pokazuje nam, że nie warto wchodzić w dyskusje, bo przecież Pan Kowalski jest najmądrzejszy. Mnie bardzo denerwują ludzie, którzy puszczają pieska nie przejmując się tym co on robi, do kogo podchodzi, że może ta osoba właśnie uczy psa dobrego chodzenia przy nodze/opanowania przy ludziach i psach lub właśnie prowadzi na smyczy agresywnego chihuahue. Warto jest nauczyć się odpowiedniego reagowania w takich sytuacjach i nie bać się czegoś powiedzieć. Trzeba uświadamiać ludzi, że aby puszczać pieska w parku TRZEBA MIEĆ NAD NIM KONTROLĘ! * Zbieżność osób i nazwisk jest przypadkowa.  To sformułowanie jest bardzo kontrowersyjne. Wiele osób nie lubi tego określenia. Pytanie: dlaczego?
Ja uważam, że ma ono dwa znaczenia. Jedno negatywne, a drugie pozytywne. Pierwszym z nich jest puste podejście do psa, jako zabawki/przedmiotu/rzeczy, która ma służyć do osiągnięcia sukcesu ZA WSZELKĄ CENĘ! Wokół nas są osoby, w których zachowaniu można zauważyć podejście typu "Byle by być najlepszym!". Co z tego, że narażamy psa na kontuzje/utratę życia. Co z tego, że ciśniemy pieska, aby zaspokoić swoje ambicje. Co z tego...?! Takie zachowania nie popieram! Uważam, że "ja i pies" stanowimy team i musimy się nawzajem szanować, bo osobno nic nie stanowimy, tylko razem możemy coś osiągnąć. Możemy jednak inaczej rozumieć owe sformułowanie. Mamy sportowe plany na przyszłość - chcemy z psem robić frisbee/agility/flyball. Szukamy hodowli, która będzie mieć miot predysponowany do naszego sportu (dla każdego liczy się co innego, więc bez sensu jest się spierać, który miot jest tym właściwym). I de facto kupujemy psa kierując się daną dyscypliną sportową. Czy to nie jest kupowanie psa do sportu? Moim zdaniem tak. Ale osoby myślące tym drugim sposobem różnią się od tych pierwszych tym, że są MĄDRE. Kupują psa kierując się wyznacznikami x, y, ale wiedzą, że może im to się nie udać z powodu choroby/innych cech psa niż przewidywaliśmy itp. Mimo takiej sytuacji, te osoby nadal będą kochać swoje pieski, bo wychodzą z założenia, że pies NIE JEST MASZYNKĄ do zaspokojenia naszych planów i ambicji, lecz jest to nasz kompan, przyjaciel, z którym tworzymy TEAM.  Każdy kiedyś zaczynał, każdy popełniał błędy i nadal je robi, bo nic nie jest idealne. Kwestia leży w tym, aby tych błędów unikać i wyciągać z nich wnioski na przyszłość. Mając już 2 dorosłe psy wiem doskonale, co mi się w ich zachowaniu/pracy podoba, a co nie. Mam pewien plan na wychowanie kolejnego mojego kompana przygód, wiem czego należy unikać, a co ma pozytywne skutki w przyszłości, ale mimo to z chęcią słucham rad innych osób, często patrzących na to co robię z psem z boku. To jest bardzo ważne! Ważne jest, aby ludzie nam doradzali, pokazywali drugą stronę jakiegoś ćwiczenia, gdy my widzimy tylko tą jedną - pozytywną. Właściciel psa nie może być nastawiony tylko na pochwały i oklaski. Uważam, że krytyka jest potrzebna, ale musi być to robione w odpowiedni sposób (a tego często brakuje na forach, w prywatnych wypowiedziach... takiego wyczucia i taktu). Wychodzimy z założenia, że coś tam wiemy, bo czytaliśmy/widzieliśmy/pytaliśmy się/rozmawialiśmy, ale wszystkich rozumów nigdy nie zjemy, dlatego każdą radę z boku powinniśmy przeanalizować i stwierdzić, czy w przypadku naszego psa to ma sens, czy też nie, bo mimo wszystko to my najlepiej znamy swojego psiaka.
Ja osobiście bardzo lubię słuchać innych i wyciągać z ich słów wnioski. Oczywiście są osoby, które uważam, że źle wychowują psy/ich praca jest nieodpowiednia itp., ale nawet takie osoby czasem mają "przebłyski geniuszu". Dlatego zanim chamsko odpowiemy na czyjąś uwagę (wykonaną oczywiście w adekwatny sposób do sytuacji) przemyślmy to X razy, bo może jednak ma to jakiś głębszy sens...  Jest to temat obecnie "na topie". Wokół nas widać wiele osób dążących do czegoś - nie, nie uważam, że to jest złe, gdy robi to się MĄDRZE! Kupujemy szczeniaczka w jakimś celu, u borderów to najczęściej jest sport. Chcemy stworzyć fajnego pieska do frisbee/agility/obi. Mamy ambicje - to bardzo pozytywne, ale musimy zdawać sobie sprawę z tego, że mamy też zwykłego zwyczajnego pieska. Nie możemy od niego wymagać bóg wie czego, wszystko musi być robione tak, aby nasz szczeniaczek bezpiecznie się rozwijał.
Uważam, że nie ma sensu parcie na to, aby nasz x-miesięczny szczeniaczek robił overki, biegał pełne torki - dajmy pieskowi dorosnąć. Sama mam teraz szczeniaczka i wiem, że przyjdzie moment, gdy będę chciała już zacząć rzucać frisbee, już zacząć robić huśtawkę/slalom, ale trzeba mieć zdrowy rozum i umieć powiedzieć "Nie! Mój piesek jest jeszcze za mały". Obecnie robimy dużo sztuczek, sztuczek bezpiecznych dla szczeniaczka. Uważam, że sztuczki to bardzo dobry wynalazek, ponieważ rozwijają móżdżek naszego pieseczka, pokazują, że ma łapki/tyłeczek/ogon, uczą go współpracy i co najważniejsze - związują szczeniaczka z nami. Pilnujmy, by nie mieć parcia na "już i teraz". Każdy pies inaczej się rozwija i to co jeden umie już w wieku 6 miesięcy, drugi będzie potrafił w wieku 10. NIECH NASZA PRACA Z PSEM BĘDZIE DLA NAS NASZYM OSOBISTYM SUKCESEM NA SKALĘ ŚWIATA! |
Wpisy od IV 2013 do I 2015r. zostały przeniesione z fb Lorie-BC >> KLIK <<
ArchivesCategories
All
|
RSS Feed